Zij deden het!

Ik leerde mijn innerlijke criticus te verwelkomen als bondgenoot en haar niet langer als vijand te zien.

Ik wist wel dat dat te veel was, maar ik dacht: ik hou dat efkes vol en daarna mindert dat wel. Maar ’t is niet gelukt.

Mijn lichaam gaf al langer signalen, maar ik kon er niet naar luisteren en ben blijven doorgaan tot het zei: en nu is het genoeg.

Ik heb geleerd om stil te staan bij wat ik aan het doen ben, voelen dat ik in overdrive geraak en dan een stap terug kan zetten

Door naar de diepere laag te kijken, begrijp ik waarom ogenschijnlijke kleine zaken mij een onwaarschijnlijke stress bezorgen.