Iris (52)
3 december 2021
Ik ben vorig jaar in een burn-out geraakt.
Mijn lichaam gaf al lang signalen, maar ik kon er niet naar luisteren en ben blijven doorgaan tot het zei: en nu is het genoeg. Mijn huisarts stuurde mij naar Muriel.
Ik had er onmiddellijk een goed gevoel bij: Muriel is een madam die van aanpakken weet. Ze leerde mij het Enneagram kennen, waardoor ik inzicht kreeg in mijn sterke punten, valkuilen en vooral de patronen waardoor je blijft vasthouden aan je gewoontes.
Ik was vooral iemand die in haar hoofd zat en volledig het contact met haar lichaam kwijt was.
Ik was iemand die heel streng is voor zichzelf, met een hele lijst voorschriften waar ik moest naar leven. Ik ging altijd maar door en door om niet te moeten voelen, niet te moeten stilstaan bij verdriet of onaangename gebeurtenissen, emoties. Ik had daardoor zo veel spierspanning opgebouwd dat ik ’s nachts niet meer kon slapen.
Muriel heeft me terug leren voelen: via ademhalingsoefeningen, meditatie, bodyscan …
Maar ze gaat nog verder: ze gaat samen met jou op zoek naar je frustraties en angsten, ze brengt je naar de kern, naar de essentie van datgene dat je doet blokkeren. Bij mij was dat mijn zelfbehoudend instinct dat teruggaat naar mijn kindertijd. Ik had een enorme angst om in armoede te vervallen, niet rond te komen, geen eten te hebben, dat ik steeds maar doorga en doorga en doorga.
Muriel leert me om af en toe een afrit te nemen op die snelweg. Om stil te staan en mij af te vragen wat ik nu allemaal aan het doen ben en of dit nu echt wel nodig is. Ze maakt mij bewust van de patronen die mij onderuithalen en geeft mij hulpmiddelen om mij in dat bewust-zijn te houden.
Ze geeft je af en toe ook wel eens onder je voeten hoor, maar op een milde manier. Dan drukt ze je met de neus op de feiten en dat is soms wel eens nodig.
Maar vooral leert ze je voor jezelf te zorgen, jezelf graag te zien en dingen te doen die je nodig hebt, waar je lichaam zich prettig bij voelt.
In het begin ging ik om de twee weken bij haar, maar ondertussen heb ik meer rust gevonden en is om de 3 weken voldoende. Ik kan mezelf nu toelaten om gewoon te zijn en niet meer te moeten, waardoor er ruimte is vrijgekomen om na te gaan wat ik nu echt wil voor mezelf. Ik ben met een loopbaanbegeleiding gestart en gun mezelf de tijd om dat allemaal uit te zoeken.
Ik heb bij Muriel ook mijn perfectionisme kunnen afknotten, ook omdat mijn lichaam anders te veel reclameert en ik er nu naar luister.
Ik zit nu tussen halfweg en de uitgang.
Samen met Muriel ben ik tot de bodem gegaan en ik heb alle vertrouwen gekregen dat het goed komt.
Ik wil leven voor mezelf en niet enkel voor een ander. Ik kijk ook anders naar de dingen en mensen: met veel minder oordeel. Ook dat brengt rust.